گاهی دلت از سن و سالت می گیرد

میخواهی کودک باشی

کودک به هر بهانه ای به اغوش غمخواری پناه میبرد

و آسوده اشک میریزد

بزرگ که باشی

باید بغض های زیادی را بی صدا دفن کنی ...

کاش دلتنگی نیز نام کوچکی می داشت

نام کوچکی تا به جانش میخواندی

تا به مهر اوازش می دادی

همچو مـــرگ

که نام کوچک زندگیست ...

حــــکــایـــت جالبـــــی استــــ

کــه فرامــوش شدگــان

فـراموش کنندگــان

را هــــرگــــز

فـرامـوش

نمـی کنند

 روحــــش شـــاد و یــادش گـــــرامـــــــی

خدایا شاهد تنهایی ام باش

بین غم ها تنها ناجی ام باش

پر پرواز من دیریست بسته

تو بگشا و در آزادی ام باش

اسیـــر موج های تند خشمم

تو آرام دل دریایی ام باش

دل خسته خریداری نداره

تو خواهان صفای ذاتی ام باش

در این آشفته بازار محبت

تـــو تنــــها شـــاهد ارزانی ام باش

امشبــــ کــه مـــن پر از تنــهایــی و غرق سکــــوتم

امشب که دلم بی تــابــــ و پر از زمزمه ی رفتن است...

امشب که باز فکر میکنم پایان دنیا منم....

امشب که جز رنج خاطرات و ترس از فردا

در اندیشه ام چیزی نمی اید....

امشب که فکر میکنم پس از مرگم چه خواهد شد....؟

خــــوبـــــ میـــدانــــم...

که گوشه , گوشه ی این شهـــــر غرق گناه است

و به کــام هـــوس رفتــه انـــد عشـــق هـای دروغیـــن روز....

گــاهی نه گــریه آرامت میکند و نه خنــده

نه فریــاد ارامت مـی کــند

و نه سکــوت

آنجاست

که با چشمــانی خیــس

رو به آسمان مــی کـنی و مــی گــویی:

خــــدایا تنها تــو را دارم

تــنهایــم مگــذار...

راستی خدا!

دلم هوای دیروز را کرده...

هوای روزهای کودکی را...

دلم میخواهد مثل دیروز قاصدکی بردارم...

ارزوهایم را به دستش بسپارم تا برای تو بیاورد...

دلم میخواهد دفتر مشقم را باز کنم و دوباره تمرین کنم

الفبای زندگی را...

میخواهم خط خطی کنم تمام ان روزهایی که دل

شکستم و دلم را شکستند

دلم میخواهد این بار اگر معلمم گفت در دفتر نقاشیتان

هر چه میخواهید بکشید

این بار تنها و تنها نردبانی بکشم به سوی تو ....

دلم میخواهد این بار اگر گلی را دیدم

ان را نچینم...

دلــــــــــــــــم میــــــخواهـــــــــــد...

می شود باز هم کودک شد؟؟

راستی خدا!

دلم فردا هوای امروز را می کند...

بَرگَــرد....

به خاک مقدس عشق می افتم.....بَرگَـــرد

رو به کعبه مقدس عشق  میکنم.... بَرگَــــرد

در محراب عشق سجده میکنم .... بَرگَــــرد

بیا و در همین دیار عشق و در همین قلب خسته بمان

من تحمل این دوری و فاصله را ندارم

نمی توانم حتی برای لحظه ای دوریت را باور کنم

و نمیخواهم باور کنم.

نمیتوانم وجودی را که بودنش برایم ارامش داشت را از یاد ببرم...

و نمیخواهم از یاد ببرم.

تو که میدانی من بی تو نیستم.

اشکم بر روی گونه ام جاریست.

دلتنگی عجیبی تمام وجودم را گرفته است...

چشم هایم را میبندم

و خاطراتت را هرچند تلخ مرور میکنم...

زیاد دلتنگ شده ام ...

اما این دلتنگی ام با تمام دلتنگی هایم فرق دارد

می روم ...

تا از عشق به تو وضو بسازم...

و به درگاه اَحَدیت..

مُلتَمِسانه  تو را بخواهم

دلم بهانه ات را می گیرد

با من از رفتن نگو

یادت هست که چه آرام و بی بهانه از کوچه پس کوچه های دلم گذشتی

و پا به کلبه ی کوچک احساسم گذاشتی...

هیچ می دانی که آسمان این روزها بارانیست؟؟؟

می دانستم که دوریت سخت است اما نه تا این اندازه

به خدا با رفتنت بار دیگر در خود میشکنم

نگذار دیگران شاهد شکستنم باشند...

به خــــــــــدا طاقت دوری از تـــــــــو را ندارم...

بمــــــــــــــــــــان....